علایم و نشانه های آسیب دیدگی شکم

خراشیدگیها،بریدگیها و کوفتگیهای ساده ی شکم معمولا" آشکار و جزیی هستند. ولی در صورت وجود هر یک از شرایط زیر، آسیب را جدی بگیرید.

- تغییر در سطح هوشیاری (هرگز بروز حالت ضعف را دست کم نگیرید.)

- درد شدید (درد در صورتی شدید قلمداد می شود که ورزشکار از آن شکایت داشته باشد،در چهره ی وی علایم ناراحتی پدیدار شود، و یا دستش را بر روی شکم بگذارد)

- دردی که ابتدا خفیف باشد و سپس غیرقابل تحمل شود.

- درد راجعه، دردی است که در ناحیه ی از بدن و به دور از محل آسیب به وجود می آید.

مثلا" ممکن است ضربه به طرف راست شکم وارد آمده باشد ولی درد آن در طرف چپ شدیدتر باشد. وارد آمدن ضربه به کبد و کیسه ی صفرا ممکن است به صورت درد بر کتف مشخص شود. آسیب دیدگی طحال، ممکن است دردی در طول طرف چپ قفسه ی سینه، شانه چپ و قسمت فوقانی بازوی چپ پدید آورد.

-قولنج ها

- علایم شوک به ویژه سستی، تهوع، تنفس سریع و سطح و نبض تند و ضعیف

- زخمهای عمیق

- کوفتگی وسیع و یا هر نوع کوفتگی که در نتیجه ی ضربه ای شدید به وجود آمده باشد

- شکم سفت و یا حساس به لمس

- تلاش ورزشکار جهت محافظت از شکم خود (در این حالت ورزشکار سعی می کند که بی حرکت دراز بکشد و زانوهایش را به طرف قفسه ی سینه بالا بیاورد.)

نشانه های دیگری نیز ممکن است بلافاصله پس از بروز آسیب یا در طی چند روز بعد بروز کند. این نشانه ها عبارت اند از: وجود خون در ادرار، مدفوع سیاه رنگ(خونریزی از معده یا روده)، و استفراغ که در داخل مواد استفراغی، چیزهایی شبیه به تفاله قهوه(خونی که به طور ناقص گوارش شده) وجود دارد. ورزشکار را راهنمایی کنید که مواظب بروز این علایم که حتمالا" مبین آسیب هستند،باشد. در صورتی که ورزشکار فردی نابالغ است، باید اطمینان حاصل کنید که والدین یا اولیای وی مطلع شده اند و همچنین آنها را راهنمایی کنید که مراقب بروز این نشانه ها باشد. به ورزشکار و یا ولی او بگوید که در صورت بروز هر یک از این نشانه ها، ورزشکار باید در اولین فرصت ممکن نزد پزشک برود. آنها را آگاه کنید که این نشانه ها همیشه مبین شدت آسیب نیستند و تنها پزشک است که می تواند شدت آسیب را تشخیص دهد.

هرگز دچار این اشتباه نشوید که فکر کنید ابتلای اعضای داخلی شکم به ناحیه ی خاصی از آن محدود می ماند. ضربات شدیدی که به یک سمت شکم وارد می آیند، در اغلب موارد می توانند سبب آسیب طرف مقابل شوند. مثلا" وارد آمدن ضربه به طرف راست بدن می تواند طحال را که در طرف چپ شکم قرار دارد، پاره باشد.

معالجه ی آسیبهای شکمی

بریدگیها و خراشیدگیهای جزیی را می توان با استفاده از شیوه های کلی معالجه ی زخم درمان کرد. در آسیبهای ناحیه ی شکم، معمولا" اگر ورزشکار را به پشت بخوابانید و زانوها یش را خم کنید، راحت تر خواهد بود. این کار عضلات شکم را به حالت استراحت در می آورد و به کاهش درد کمک می کند.

زخمهای بسته ی ناحیه شکم از حد کوفیگیهای ساده تا حد پارگی اعضاء متغییر است. هنگام بروز زخمهای بسته در ناحیه شکم، علایم و نشانه هایی را که قبلا" در مورد آسیب دیدگی شدید این ناحیه فهرست کرده ایم،در نظر بگیرید. کوفتگی ساده را می توان با استفاده از بسته های سرد و فشار معالجه کرد. ولی به خاطر داشته باشید که بسیاری از آسیبهای شدید داخلی نیز، در ابتدا نشانه های بیش از یک کوفتگی ساده ندارند.

به ورزشکار استراحت دهید و مرتبا" از حال وی با خبر شوید. برخی با خبر شوید. برخی ورزشکاران در احساس راحتی بیشتر خواهند کرد. کوفتگیهای بزرگ و کوفتگیهایی که در نتیجه ی زمین خوردن، برخورد و یا ضربه ی شدید به وجود می آیند، نیازمند دخالت پرسنل«خ.ا.پ» هستند

.

مطالب بسیاری برای مربیان ورزش و پزشکیاران، در مورد کوفتگی و پارگی اعضاء نوشته شده است. کوفتگی کلیه ها و کبد و پارگی طحال در نتیجه ی آسیبهای ورزشی به وجود می آیند، ولی مربی ورزش قادر به تشخیص آنها نخواهد بود. حتی تشخیص پزشکان نیز،منوط به داشتن سوابق ورزشکار، معاینه ی کامل و انجام آزمایشهای لازم است. در صورتی که ورزشکار هر گونه علامت و نشانه ای مبنی بر آسیب دیدگی شکم را نشان دهد، چنین فرض کنید که مشکل جدیی در پیش است و از یک نفر بخواهید که شبکه ی «خ.ا.پ» را مطلع کند و خودتان به معالجه ورزشکار برای شوک بپردازد.

منبع:کتاب آسیبهای ورزشی راهنمای مربیان و ورزشکاران.ترجمه ی شهرام فرج زاده

نوشته ی:دیوید جی.برگرون -هالی ویلسون گرین

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 یکی از نکات کلیدی تمرین مناسب ريلكس کردن عضلات   می باشد:. شما علاوه بر اینکه نیاز دارید ماهیچه های خود را برای رشد کردن تحریک کنید، بلکه باید به آنها به اندازه کافی استراحت هم بدهید تا مجددا سالم و سر زنده بشوند.

 

در این قسمت چند روش برای آرام کردن و التیام دادن به ماهیچه ها پس از انجام تمرینات ورزشی را برایتان ذکر می کنیم.

 

1-تنفس
این تمرین را می توانید در زمان خنک کردن و یا در شب پیش از خواب انجام دهید. سعی کنید تنفس خود را کنترل کنید، نفس های آرام و عمیق بکشید، مرحله دم و بازدم باید 4 ثانیه طول بکشد. در زمان بازدم تصور کنید که تمام فشارها و انرژی های منفی از بدن شما در حال بیرون آمدن هستند. احساس کنید که ماهیچه هایتان در آرامش قرار گرفته اند و اگر در تخت خواب دراز کشیده اید احساس سنگینی می کنید. هر بار که نفس می کشید بر روی گروهی از عضلات خاص بدن خود تمرکز کنید و این کار را برای تمام قسمت های بدن خود تکرار کنید.

 

 

 

این راه تنفس به شما کمک می کند تا هشیاری ذهنی- بدنی خود را افزایش داده و انرژی خود را صرف ارام کردن ماهیچه هایتان بکنید.

 

2-کشش
این حرکات معمولا در گروه تمرینات ورزشکاران قرار ندارند و مورد بی توجهی قرار میگیرند. حرکات کششی یک از مهمترین حرکات برای تسریع روند بهبودی و جلوگیری از سخت شدگی عضلات به شمار می روند. این حرکات را باید فورا بعد از اتمام تمرینات و در زمانیکه ماهیچه هنوز گرم هستند و انعطاف پذیری بالاتری دارند، انجام دهید.

 

این حرکات را برای مدت زمان 15 تا 30 ثانیه ادامه دهید تا کشش را کاملا در ماهیچه ها خود احساس کنید. در این نوع حرکات نباید درد زیادی در ماهیچه های خود احساس کنید. چند حرکت مناسب کششی به قرار زیر می باشد:

 

کشش عضلات عقب ران: در حال ایستاده و یا نشسته سعی کنید انگشتان پای خود را لمس کنید.

 

کشش ماهیچه چهار سر: یکی از پاهای خود را از زانو خم کنید و کف پا را در پشت نگه دارید، به آرامی زانوی خود را به سمت عقب بچرخانید.

 

کشش مورب: در حالت ایستاده پاها را به عرض شانه باز کنید، وزن خود را بر روی یکی از پاها بدهید و دستان خود را آزاد در دو طرف پاها قرار دهید. این حرکت را برای هر دو پا انجام دهید.

 

کشش بازو: یکی از دست ها را بر بالای سر خود ببرید، آنرا از آرنج خم کنید و با دست دیگر آرنج دست خم شده را گرفته و انرا به سمت عقب بکشید.

 

کشش ساق پا: یک سکو و یا یک پله پیدا کنید و پای خود را بر روی آن قرار دهید، به طوریکه قسمت پشتی کف پا آزاد باشد و سپس به آرامی وزن خود را بر روی همان پا بدهید و زانوی خود را کمی خم کنید تا احساس فشار محسوسی در در قسمت ساق پای خود بکنید.

 

کشش کمر: بر روی زمین زانو بزنید و بازوهای خود را تا آنجا که ممکن است به سمت جلو باز کنید. در حین انجام این کار کمر خود را بچرخانید تا تمام فشاری که بر روی عضلات آن وارد آمده از بین برود.

 

با افزودن این حرکات به تمرین های خود، عضلات بیشتری تحت تاثیر قرار می گیرند که این امر باعث می شود رشد ماهیچه در حین انجام حرکات قدرتی بالاتر رود.

 

 3-خوابیدن
چه کسی یک خواب خوب شبانه را دوست ندارد؟ نه تنها خواب خوب برای عملکرد ذهن شما واجب است بلکه برای ماهیچه ها نیز از اهمیت بسیار زیادی برخوردار میباشد. کمبود خواب نه تنها فرایند بهبودی را به تاخیر می اندازد بلکه استرس و فشار را در شما افزایش می دهد ( که موجب آزاد شدن هورمون کورتیزول در بدن می شود) و باعث می شود تا ماهیچه ها سفت و سخت شوند.

 

سعی کنید هر شب 7 ساعت خواب مطلوب داشته باشید و اگر برنامه کاریتان اجازه می دهد بعد از ظهرها یک چرت 20 دقیقه ای هم بزنید.

 

4-وارونه شدن 
شاید این یکی از راههای غیر معمول ریلکس کردن ماهیچه ها باشد، اما اگر اجازه دهید که کشش زمین کار خود را انجام دهد به مراتب ماهیچه هایتان احساس بهتری پیدا خواهند کرد. پس از اینکه تمریناتتان به اتمام رسید یک میله بارفیکس پیدا کنید و پاهای خود را از قسمت زانو به آن قلاب کنید و بعد دست ها و تنها خود را به آرامی رها کنید. برای مدت زمان چند ثانیه در این حالت باقی بمانید.

 

بر روی آزاد کردن فشار موجود در تک تک عضلات خود تمرکز کنید و بگذارید جاذبه شما را به سمت خود بکشد. برای مدت زمان طولانی در این حالت باقی نمانید چراکه انباشته شدن خون بیش از حد در مغز مشکلات فراوانی را به همراه دارد.

 

 ۵-حرکات سبک
پس از اینکه تمرین سنگینی داشتید، انجام چند حرکت سبک و کم فشار، راه بسیار مناسبی برای آرام کردن و رفع گرفتگی عضلات شما می باشد. با انجام این کار گردش خون در رگ ها افزایش پیدا کرده و از کرخت شدن ماهیچه های نقاط مختلف بدن جلوگیری می شود.

 

. این کار را می بایست برای مدت زمان 10 تا 15 دقیقه پس از اتمام تمرینات خود انجام دهید. به خاطر داشته باشید که در حین انجام این حرکات نباید هیچ گونه فشاری بر روی بدن شما وارد شود، چراکه اساسا دلیل انجام این حرکات صرفا آزاد کردن و آرام کردن عضلات است.

 

ﺁﺳﻴﺐ ﻫﺎﻱ ﻭﺭﺯﺷﻲ ﮐﺎﺭﺍﺗﻪ ﮐﺎﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎﺕ ﺑﻴﻦﺍﻟﻤﻠﻠﻲ

ﻣﻘﺪﻣﻪ
ﻛﺎﺭﺍﺗﻪ ﺩﺭ ﻟﻐﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﺩﺳﺖ ﺧﺎﻟﻲ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺻﻄﻼﺡ، ﻣﺒﺎﺭﺯﻩﺍﻱ ﺍﺳﺖ
ﻛﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺗﺠﻬﻴﺰﺍﺕ ﺭﺯﻣﻲ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑ ﺮ ﺣﺮﻳﻒ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲ .ﺷﻮﺩ ﺍﻳﻦ
ﻭﺭﺯﺵ ﺩﺍﺭﺍﻱ ﺳﺒﻚ ﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺑﺨﺶ ﺳﺒﻚﻫﺎﻱ
ﻛﻨﺘﺮﻟﻲ ﺷﺎﻣﻞ ﺷﻮﺗﻮﻛﺎﻥ، ﺷﻴﺘﻮﺭﻳﻮ، ﻭﺍﺩﺍﺭﻳﻮ ﻭ ﮔﻮﺟﻮﺭﻳﻮ ﻭ ﺳﺒﮏ
ﻧﻴﻤﻪ ﻛﻨﺘﺮﻟﻲ ﻛﻴﻮﻛﻮﺷﻴﻦ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﺷﻮﺩ. ﺩﺭ ﺳﺒﮏﻫﺎﻱ ﮐﻨﺘﺮﻟﻲ، ﺿﺮﺑﺎﺕ
ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺟﺮﺍ ﺷﻮﻧﺪ (ﺑﺪﻭﻥ ﺁﺳﻴﺐﺯﺩﻥ ﺑﻪ ﺣﺮﻳﻒ)
ﻳﺎ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﺑﺪﻥ ﺣﺮﻳﻒ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﻮﻧﺪ. ﺗﮑﻨﻴﮏﻫﺎﻳﻲ ﮐﻪ
ﺑﻪﺩﺭﺳﺘﻲ ﺭﻭﻱ ﺳﺮ ﻭ ﺗﻨﻪ ﺍﺟﺮﺍ ﺷﻮﻧﺪ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺍﺷﺖ، ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﻱ
ﺿﺮﺑﺎﺕ ﮐﻨﺘﺮﻝﻧﺸﺪﻩ ﺟﺮﻳﻤﻪ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ [ ].۱ ﺍﻳﻦ ﻭﺭﺯﺵ
ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ
ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﺎﻡ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻲﺷﻮﺩ. ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻭﺟﻮﺩ،
ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺍﻧﺪﻛﻲ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺷﻴﻮﻉ، ﻧﻮﻉ ﻭ ﻣﮑﺎﻧﻴﺰﻡ ﺁﺳﻴﺐﻫﺎﻱ ﺍﻳﻦ ﻭﺭﺯﺵ
ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳ ﺖ. ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺗﻤﺎﻡ ﻓﻮﺍﻳﺪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺑﺪﻧﻲ ﻣﻨﻈﻢ،
ﺧﻄﺮ ﺁﺳﻴﺐ ﺩﻳﺪﮔﻲ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺩﺭ ﻭﺭﺯﺵﻫﺎﻱ ﺭﻗﺎﺑﺘﻲ ﻭ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻲ، ﻭﺍﻗﻌﻴﺘﻲ
ﺍﻧﮑﺎﺭﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺍﺳﺖ. ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻋﺪﻡ ﺁﻣﺎﺩﮔﻲ ﺟﺴﻤﺎﻧﻲ ﮐﺎﻓﻲ
ﺩﺭ ﻭﺭﺯﺷﮑﺎﺭﺍﻥ، ﻧﺎﺁﮔﺎﻫﻲ ﺑﺮﺧﻲ ﻭﺭﺯﺷﮑﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﻣﺮﺑﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻮﻉ ﻭ ﻋﻠﻞ
ﺁﺳﻴﺐ، ﺿﻌﻒ ﻣﻬﺎﺭﺗﻲ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﺸﺪﻳﺪ ﺁﺳﻴﺐ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ
ﺧﺴﺎﺭﺍﺕ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ. ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺍﻩﻫﺎﻱ ﭘﻴﺸﮕﻴﺮﻱ ﺍﺯ ﺁﺳﻴﺐ،
ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺁﺳﻴﺐﻫﺎﻱ ﺷﺎﻳﻊ ﺩﺭ ﻭﺭﺯﺵ ﻭ ﻧﻴﺰ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﻭ ﺭﻳﺴﮏ ﻋﺎﻣﻞﻫﺎﻱ
ﺍﻳﺠﺎﺩﮐﻨﻨﺪﻩ ﺁﺳﻴﺐ ﺍﺳﺖ. ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﺗﻼﺵ ﻣﻲﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ
ﺑﺮﺭﺳﻲ ﺷﻴﻮﻉ ﻭ ﺷﺪﺕ ﺁﺳﻴﺐ ﺩﺭ ﻭﺭﺯﺵﻫﺎﻱ ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﺩﻻﻳﻞ ﺁﻥ ﺭﺍ
ﺩﺭﻳﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﻧﻬﺎﻳﺖ، ﺭﺍﻩ ﮐﺎﺭﻫﺎﻱ ﭘﻴﺸﮕﻴﺮﻱﮐﻨﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺍﺭﺍﻳﻪ ﺩﻫﻨﺪ [ ].۲
ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺷﻴﻮﻉ ﺁﺳﻴﺐﻫﺎﻱ ﮐﺎﺭﺍﺗﻪ ﺩﺭ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﮔﺰﺍﺭﺵ
ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺗﻮﻣﻴﻨﻦ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺷﻴﻮﻉ ۲۸/۰ ﺁﺳﻴﺐ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ
ﮐﺎﺭﺍﺗﻪﮐﺎﻫﺎﻱ ﻓﻨﻼﻧﺪﻱ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﮐﺮﺩ [۳]. ﮐﺮﻳﭽﻠﻲ ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻥ، ﻣﻴﺰﺍﻥ
ﺁﺳﻴﺐ ﺩﻳﺪﮔﻲ ﺩﺭ ﻛﺎﺭﺍﺗﻪﻛﺎﻫﺎﻱ ﺳﺒﻚ ﺷﻮﺗﻮﮐﺎﻥ ﺭﺍ ﻃﻲ ﺳﻪ ﺩﻭﺭﻩ
ﻣﺴﺎﺑﻘﺎﺕ ﻣﻠﻲ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ
ﺭﻗﺎﺑﺖﮐﻨﻨﺪﻩ ﺑﺎ ۱۳/۰ ﺁﺳﻴﺐ ( ۰۹/۰ ﺁﺳﻴﺐ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﻳﺎ ﻳﮏ ﺁﺳﻴﺐ
ﺩﺭ ﻫﺮ ۱۱ ﺭﻗﺎﺑﺖ) ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ [۴]. ﺁﺭﻳﺎﺯﺍ ﻭ ﻟﻴﺲ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﺳﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺭﻗﺎﺑﺖﻫﺎﻱ ﺟﻬﺎﻧﻲ ﮐﺎﺭﺍﺗﻪ ۳۱/۰ ﺁﺳﻴﺐ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻳﺎ
/۱۵۷ ۰۳ ﺁﺳﻴﺐ ﺩﺭ ﻫﺮ ۱۰۰۰ ﻭﺭﺯﺷﮑﺎﺭ ﺭﺥ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ [۵]. ﻣﮑﺎﻥ ﻭ
ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺷﻴﻮﻉ ﺁﺳﻴﺐﻫﺎﻱ ﺩﻭ ﺩﻭﺭﻩ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎﺕ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻲ ﺩﺭ
ﺳﺎﻝﻫﺎﻱ ۱۹۹۷ ﻭ ۲۰۰۲ ﺩﺭ ﮐﺮﻭﺍﺳﻲ ﺭﺍ ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ /۸۲/۹ ۲۸ﻭ ۱۰ ﺩﺭ ﻫﺮ
۱۰۰ ﺩﻗﻴﻘﻪ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ [۶]. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﭘﻴﺘﺮ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺷﻴﻮﻉ /۱۱ ۳۲
ﺁﺳﻴﺐ ﺩﺭ ﻫﺮ ۱۰۰۰ ﻭﺭﺯﺷﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ۴۴/۲ ﺁﺳﻴﺐ ﺩﺭ ﻫﺮ
۱۰۰۰ ﻭﺭﺯﺷﮑﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺯﻧﺎﻥ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﮐﺮﺩ [۷]. ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﻧﻴﺰ
ﺁﺳﻴﺐ ﮐﺎﺭﺍﺗﻪ ﮐﺎﻫﺎﻱ ﺣﺮﻓﻪﺍﻱ ﺯﻥ ﺩﺭ ﺳﺒﮏ ﺷﻮﺗﻮﮐﺎﻥ ﺩﺭ ﻟﻴﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ
/۵ ﺑﻪ ۵۷ ﺍﺯﺍﻱ ﻫﺮ ۱۰۰ ﻭﺭﺯﺷﮑﺎﺭ ﺑﻴﺎﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ [۸]. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺳﺘﺎ، ﺭﺣﻴﻤﻲ ﻭ
ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺷﻴﻮﻉ ﺁﺳﻴﺐ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﺍﺗﻪ ﮐﺎﻫﺎﻱ ﺣﺮﻓﻪﺍﻱ ﺷﻬﺮ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﺭﺍ
۳۵/۴ ﺁﺳﻴﺐ ﺩﺭ ﻫﺮ ۱۰۰۰ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻭ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺫﮐﺮ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ [ ].۹
ﺩﺳﺘﺎﻣﺐ ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﺷﺪﺕ ﺁﺳﻴﺐ ﮐﺎﺭ ﺍﺗﻪﮐﺎﻫﺎﻱ ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﻱ
ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ /۶۸ ۷ % ﺁﺳﻴﺐﻫﺎ ﺧﻔﻴﻒ، /۲۰ ۵% ﺷﺪﻳﺪ، ۴/۸ % ﻣﺘﻮﺳﻂ
۴/۲ﻭ % ﺧﻴﻠﻲ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ [۱۰]. ﺩﺭ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻥ،
ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺁﺳﻴﺐ ﺧﻔﻴﻒ /۲۳ ۷%، ﺁﺳﻴﺐ ﻣﺘﻮﺳﻂ /۳۳ ۵%، ﺁﺳﻴﺐ ﺷﺪﻳﺪ
/۱۱ ۹% ﻭ ﺁﺳﻴﺐ ﺧﻴﻠﻲ ﺷﺪﻳﺪ /۳۰ ۹% ﺑﻮﺩ [۸]. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺭﺣﻴﻤﻲ ﻭ
ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﺁﺳﻴﺐﻫﺎ ﺭﺍ ۴۳% ﺧﻔﻴﻒ، ۲۷% ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻭ ۳۰% ﺷﺪﻳﺪ ﮔﺰﺍﺭﺵ
ﮐﺮﺩﻧﺪ [۹] ﻭ ﺩﺭ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺁﺭﻳﺎﺯﺍ ﻭ ﻟﻴﺲ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺷﺪﺕ ﺁﺳﻴﺐ /۸۹ ۳%
ﺁﺳﻴﺐﻫﺎ ﺧﻔﻴﻒ، ۹/۷ % ﻣﺘﻮﺳﻂ ﻭ ۸/۲ % ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮﺩ [ ].۵
ﺩﺭ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﺮﻳﭽﻠﻲ ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻥ، ﺳﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﻥ ﺑﺎ ۵۷ % ﺷﺎﻳﻊﺗﺮﻳﻦ ﻧﺎﺣﻴﻪ
ﺁﺳﻴﺐ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺗﺤﺘﺎﻧﻲ ﺑﺎ ۲۳%، ﺍﻧﺪﺍﻡ ﻓﻮﻗﺎﻧﻲ ﺑﺎ ۱۴% ﻭ ﺗﻨﻪ
۶ﺑﺎ % ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﺁﺳﻴﺐ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ [۴]. ﺩﺳﺘﺎﻣﺐ ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ
ﺧﻮﺩ ﻣﺸﺨﺺ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺠﻤﻮﻉ ﺁﺳﻴﺐﻫﺎﻱ ﺍﻳﺠﺎﺩﺷﺪﻩ ۳۵% ﺩﺭ
ﺍﻧﺪﺍﻡﻫﺎﻱ ﺗﺤﺘﺎﻧﻲ، /۲۸ ۹ % ﺩﺭ ﺍﻧﺪﺍﻡﻫﺎﻱ ﻓﻮﻗﺎﻧﻲ، /۲۶ ۵% ﺩﺭ ﺳﺮ ﻭ ۶/۹ %
ﺩﺭ ﺗﻨﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ [۱۰]. ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻛﻪ
ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺁﺳﻴﺐ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦﺗﻨﻪ ( /۴۲ ۸%) ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﺳﻴﺐ ﺩﺭ ﺳﺮ ﻭ
ﮔﺮﺩﻥ /۲۳ ۳% ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﻻﺗﻨﻪ /۳۳ ۹% ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺷﺪ [۸]. ﺩﺭ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﻠﺐﭼﻲ
ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺷﻴﻮﻉ ﺁﺳﻴﺐ ﺩﺭ ﺳﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﻥ /۵۵ ۴%، ﺩﺭ ﺍﻧﺪﺍﻡ
ﺗﺤﺘﺎﻧﻲ ۲۱%، ﺩﺭ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﻓﻮﻗﺎﻧﻲ /۱۲ ۹% ﻭ ﺩﺭ ﺗﻨﻪ /۱۰ ۷% ﺑﻮﺩ [۱].
ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺭﺣﻴﻤﻲ ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺷﻴﻮﻉ ﺁﺳﻴﺐ ﺑﻪﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺭ
ﺍﻧﺪﺍﻡ ﺗﺤﺘﺎﻧﻲ ۳۵%، ﺳﺮ ﻭ ﮔﺮﺩﻥ ۳۲%، ﺍﻧﺪﺍﻡ ﻓﻮﻗﺎﻧﻲ ۲۳% ﻭ ﺗﻨﻪ ﻭ
ﺍﹸﺭﮔﺎﻥﻫﺎﻱ ﺩﺍﺧﻠﻲ ۱۰% ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺷﺪ [۹ ].
ﺩﺭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺁﺭﻳﺎﺯﺍ ﻭ ﻟﻴﺲ، ﮐﻮﻓﺘﮕﻲ ﺑﺎ /۵۰ ۳% ﻭ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻱ ﺑﻴﻨﻲ ﺑﺎ /۱۶ ۲%
ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺁﺳﻴﺐ ﺑﻮﺩ [۵]. ﺩﺳﺘﺎﻣﺐ ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺧﻮﺩ،
ﮐﻮﻓﺘﮕﻲ ﺭﺍ (۵۲ %) ﺷﺎﻳﻊ ﺗﺮﻳﻦ ﺁﺳﻴﺐ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﺍﺗﻪﮐﺎﻫﺎ ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ [۱۰].
ﺣﻠﺐﭼﻲ ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﻭﻗﻮﻉ ﺁﺳﻴﺐ ﮐﺸﻴﺪﮔﻲ ﻭ ﮐﻮﻓﺘﮕﻲ
ﻋﻀﻼﻧﻲ ﺭﺍ ﺑﺎ /۴۳ ۶ % ﻋﻤﺪﻩﺗﺮﻳﻦ ﺁﺳﻴﺐ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺁﺳﻴﺐ ﻋﻤﺪﻩ
ﺩﻳﮕﺮ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰﻱ ﺑﻴﻨﻲ ﺑﺎ ﺷﻴﻮﻉ /۲۶ ۳% ﺑﻮﺩ [۱]. ﺩﺭ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﻭ
ﺩ ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻥ، ﺿﺮﺏ ﻳﺪﮔﻲ ﺷﺎﻳﻊﺗﺮﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺁﺳﻴﺐ ( /۳۱ ۳%) ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ
ﺩﺭﺭﻓﺘﮕﻲ ( /۱۱ ۹%) ﻭ ﮐﺸﻴﺪﮔﻲ ( /۱۰ ۶%) ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ [۸]. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ
ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺭﺣﻴﻤﻲ ﻭ ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻥ، ﮐﻮﻓﺘﮕﻲ ﻭ ﺿﺮﺏﺩﻳﺪﮔﻲ (۲۵%) ﻭ ﮐﺸﻴﺪﮔﻲ
ﻭ ﭘﺎﺭﮔﻲ ( /۱۳ ۵%) ﺍﺯ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺷﻴﻮﻉ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ [۹ ].
ﺩﺭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺁﺭﻳﺎﺯﺍ ﻭ ﻟﻴﺲ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﮑﺎﻧﻴﺰﻡ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺁﺳﻴﺐ، ﺍﺯ ﻣﺠﻤﻮﻉ
ﺁﺳﻴﺐﻫﺎﻱ ﺍﺗﻔﺎﻕﺍﻓﺘﺎﺩﻩ /۸۲ ۷ % ﺁﺳﻴﺐﻫﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﺿﺮﺑﺎﺕ ﺩﺳﺖ ﻭ ۳/۷ %
ﺗﻮﺳﻂ ﺿﺮﺑﺎﺕ ﭘﺎ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺳﻴﺐ ﻫﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﮑﺎﻧﻴﺰﻡﻫﺎﻱ
ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺁﺳﻴﺐ ﺩﺭ
ﻭﺯﻥ ﻣﻨﻔﻲ ۶۰ ﮐﻴﻠﻮﮔﺮﻡ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ [۵]. ﺩﺭ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺩﻳﮕﺮﹺ ﺁﺭﻳﺎﺯﺍ ﻭ
ﻫﻤﮑﺎﺭﺍﻥ، ۶۷ % ﺁﺳﻴﺐﻫﺎ ﺗﻮﺳﻂ ﺿﺮﺑﺎﺕ ﺩﺳﺖ، ۱۶% ﺗﻮﺳﻂ ﺿﺮﺑﺎﺕ ﭘﺎ،
۱۰ % ﺑﺎ ﮐﺸﻴﺪﻥ ﭘﺎ ﻭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺳﻴﺐ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻣﮑﺎﻧﻴﺰﻡﻫﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮ
ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺑﺮﻭﺯ ﺁﺳﻴﺐ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ [ ].۱۱
ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺭﻭﺯﺍﻓﺰﻭﻥ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖﻫﺎﻱ
ﻭﺭﺯﺷﻲ ﺑﻪﻭﻳﮋﻩ ﻭﺭﺯﺵ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﻲ، ﺳﻼﻣﺖ ﻭﺭﺯﺷﮑﺎﺭﺍﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﻣﻮﺭﺩ
ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻫﺰﻳﻨﻪﻫﺎﻱ ﺯﻳﺎﺩ ﺩﺭﻣﺎﻥ
ﺑﺮﺍﻱ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﺁﺳﻴﺐﻫﺎﻱ ﻭﺭﺯﺷﻲ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺧﺴﺎﺭﺍﺕ ﺟﺒﺮﺍﻥﻧﺎﭘﺬﻳﺮﻱ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

در این نوع ورزشها چه نوع آسیب هایی بیشتر مشاهده می شود؟

 

بطور کلی آسیب های دست و صورت و اندامها را می توان نام برد . در تمامی مطالعات انجام شده ،‌شایعترین آسیب ها به صورت خون مردگی ، پیچ خوردگی و کشیدگی بودهاند. آسیب های ارتوپدیک ناشی از ضربه های مستقیم ، تکرار زیاد حرکات و مانورهای بالستیک و چرخشی می باشند. موارد شدید آسیب مثل پارگی احشاء ، فلج و ضربه مغزی هم مشاهده شده اند.

 

شایعترین آسیب های سر و گردن را شرح دهید.

 

پارگی ها ، خونریزی ازبینی و ... از جمله این موارد هستند. خراشیدگی قرنیه دراثربرخورد ناخن انگشتان رخ می دهد. ضربه به مغز در اثر ضربات بلند و یاچرخشی ایجاد می شود.

 

آیا استفاده از کلاه مخصوص تضمین کننده جلوگیری ازآسیب های فوق است؟

 

این پوشش ها جلوی بسیاری از صدمات به بافت نرم صورت (یعنی پارگی ،بریدگی و آسیب به بافت های نرم گوش و جمجمه) را می گیرد اما متأسفانه برعکس عقیده بسیاری ازافراد برای جلوگیری از آسیب های مغزی موثر نیستند.

 

اثر ضربات وارد شده به مغز چیست ؟

 

آسیب های مکرر مغزی چه با بیهوشی چه بدون آن سبب نوع خاصی از صدمات مغزی شده و سبب کاهش توانایی انجام فعالیت فرد می شود. اگرچه یک ضربه می تواند شدیدتر از دیگری باشد اما هیچ ضربه ای جزئی و ناچیز تلقی نمی شود و در حقیقت اثر هر ضربه ای بر روی ضربات قبلی اضافه خواهد شد. ضربات بسته به سر سبب اعمال فشارهای پاره کننده ای بر فیبرهای عصبی ونورونها می شود که در ضربات جانبی بسیار خطرناکتر است. استفاده ازوسایل محافظتی دست و پا سبب کاهش شدت ضربه به مغز خواهد شد اما احتمال پارگی فیبرهای عصبی را افزایش خواهد داد.

 

چه نوع آسیب هایی در اندامها رخ می دهد؟

 

این آسیب ها متعدد هستند. پیچ خوردگی ، کشیدگی ، شکستگی ،‌در رفتگی و پاره شدن تاندون ها از جمله این صدمات میباشند.

 

نحوه آسیب دیدگی زانو در ورزشهای رزمی چگونه است؟

 

چون در این ورزشها از حرکات بالستیک و چرخشی به وفور استفاده می شود ،‌آسیب ها معمولا در اثر راست شدن بیش از حد زانو ، چرخش ،‌خم شدن و حرکات جانبی بیش از حد ایجاد می شوند. آسیب در مینسک ها ،‌رباطها ،‌ تاندون کشکک و شکستگی های اپی فیز نیز شایعند. در رفتگی زانو بسیار نادر بوده و اورژانسی جدی است.

 

 

كاراته كاران همواره با اجراي تمرينات بدنسازي و كانديشنينگ ( Conditioning ) يك آمادگي نسبي را كسب ميكنند . ولي آسيب ديدگي همواره در تمرينات وجود دارد و اين مختص به ورزش كاراته ننيست  چراكه در ورزش فوتبال هم آسيبديده گيهايي چه بسا شديدتر از كاراته وجود دارد. 
در وحله اول بايستي آسيب ديدگي هاي  كاراته را به 3 قسمت تقسيم كنيم.

 

 

 آسيب ديدگيهاي سر  ،  صورت و گردن 
سر ،  صورت و گردن كاراته كا  همواره در معرض ضربات حريف قرار دارد و ميتواند هر سه نوع آسيب ديده گي را بدنبال داشته باشد . قبل از شناخت آسيب ديگي هاي اين قسمت از بدن،  بايستي ضرباتي كه اين ناحيه را تهديد ميكند را بشناسيم تا آسيب ديدگي ها ي اين منطقه را بهتر بشناسيم.

 

ضرباتي كه  ناحيه صورت ، سر و گردن را تهديد ميكند عبارتند از ،

 

 

 

 

آسيب ديدگيهايي كه سر ، صورت و گردن را تهديد ميكند.

 

آسيب ديده گيهاي درجه يك :

 

 

توجه : در صورت بروز آسيبده گيهاي نوع درجه يك  فرد مصدوم بايستي هرچه سريعتر به درمانگاه و پزشك انتقال داده شود.

 

آسيبهاي سر ممكن است از اختلال خفيفي در هوشياري مصدوم و يا بيهوشي  كامل  را بدنبال داشته باشد . هر كاراته كائي كه در اثر ضربه به سر دچار بيهوشي گردد بايستي تحت مراقبت قرار گيرد و ميزان ضربان قلب و تنفس وي مورد  توجه قرار گيرد در صورتيكه علائم تنفس وجود نداشت بايستي خيلي سريع عمليات احيا فلبي – ريوي CPR   را شروع كرد. 
در صورتيكه حريف بيهوش است ولي تنفس و ضربان وي عادي است ، هرگز او را حركت ندهيد ، بررسي كنيد كه دچار آسيب ديد گي گردن نشده باشد . هرگونه احساس درد ، سوزش ، كرختي و يا خارش در اندامهاي فوقاني ميتواند علائم قطعي نخاع باشد .
نوع ديگر بيهوشي ميتواند ناشي از ضربه به شكم ، سينه و يا گلو باشد كه در اثر آسيب و تحريك نواحي و مراكز عصبي تغييرات ناگهاني در فشار خون ايجاد شود .در اين مواقع فرد بايستي تحت مراقبت قرار گيرد تا مجددا بهوش بيايد.   مواظب باشيد تا مجراي تنفسي وي باز باشد و زبان و يا شي خارجي ( مانند لثه ) راه تنفس او را مسدود نكند.  در صورتيكه مشاهده كرديد مصدوم نفس نميكشد و در حال خفگي است بايد سريعا دست بكار شويد ، دهان او را بازكنيد تا شي خارجي در آن وجود نداشته و مانع تنفس او نشود ، سر و گردن او را كاملا به عقب خم كنيد تا زبان او بلند شده و هوا از روي آن به داخل ششها عبور كند . معمولا اين كار براي برگرداندن فرد بيهوش به حالت طبيعي كافي است . در اغلب موارد اين كار براي بهوش آوردن او كافي است.  در اين هنگام كاراته كا نبايستي به تمرينات خود ادامه دهد. در صورتيكه تنفس فرد مصدوم خودبخودي صورت نپذيرد بايستي عمليات CPR يا احياي قلبي – ريوي را آغازكرد.

 

آسيب ديد گي گردن :
آسيب ديدگي گردن  در كاراته  اكثرا بصورت كشيدگي عضلاني يا رباطي است ، اما اگر ضربه شديدي به گردن وارد شود ميتواند زندگي مصدوم را تهديد كند و احتمال معلوليت را براي وي به هراه داشته باشد. 
گردن داراي يك ستون مهرهايي كه يك تكيه گاه براي سر است و همچنين  گروه هاي عصبي از ناحيه سر شروع شده و  از ناحيه گردن عبور كرده و به ديگر نقاط بدن جريان پيدا ميكنند. 
آسيبهاي گردن بايستي بدقت  مورد تامل قرار گيرد ، درصورتيكه كه احتمال آسيب ديدگي مهره اي وجود داشته باشد بايستي مصدوم را به پشت سر خوابانيد و حركت اضافي به گردن او نداد  و تا هنگاميكه از احتمال آسيب ديدگي اطمينان حاصل نشده است ، مصدوم نبايستي بنشيند و يا سر خود را بطرفين حركت دهد.  همچنين بدليل اجراي  ادامه تمرين نبايستي اورا به مكان ديگري انتقال داد . 
از فرد مصودم بخواهيد تا حركت نكند و به شما نشان بدهد كه در كدام ناحيه احساس درد دارد ؟
 از اوبپرسيد كه در ناحيه پا ها و دستها احساس سوزن سوزن شدن  يا بي حسي دارد يا خير ؟
 از او بخواهيد تا دستها و پاهاي و انگشتانش  را براحتي حركت دهد ؟ 
در صورتيكه احساس ناتواني كرد احتمال آسيب ديدگي گردن وجود دارد .  سر او را بوسيله لباس ، حوله و وسايل مشابه در يك حالت سكون نگهداريد و نگذاريد كه سرش را حركت دهد ، سريع او را بوسيله آمبولانس به بيمارستان و يا اورژانس انتقال دهيد. فرد مصدوم هميشه بايستي به پشت قرار گيرد و خوابانيده شود ، هرگز او را بر روي شكمش نخوابانيد.
 هر گونه حركت اضافي به گردن و شانه ها ميتواند  فلج شدن و يا مرگ مصدوم را بدنبال داشته باشد.

 

سينوس سباتي 
سينوس سباتي شامل گروهي از از اعصاب است كه در  ديواره  داخلي  شريان سباتي قرار دارد و كنترل تغييرات فشار خون  بر عهده دارد. ضربه به ناحيه گردن و بروي اين شريان ميتواند در فشار خون ، كم شدن ضربان قلب تغييراتي را بوجود بياورد و كاراته كا احساس سرگيجه شده و دچار بيهوشي شود.  فشار بيش از حد به اين منطقه ميتواند باعث مرگ مصدوم شود . براي احيا فرد مصدوم بايستي اورا به پشت خوابانيد ، پاهاي او را به اندازه 30 تا 45سانتيمتر از زمين بلند كرد تا  جريان خون بهتر به مغز وي برسد و به حالت طبيعي باز گردد در  صورتيكه فرد مصدوم بهوش نيامد از عمليات احياي قلبي – ريوي استفاه كنيد.

 

آسيب ديدگي درجه دو ( 2 ) :

 

 

 توجه : درپارگي صورت بايستي ناحيه اي كه دچار پارگي شده  است را با باند و پارچه اي تميز پانسمان كرد  تا از خونريزي آن كاست ، سپس فرد مصدوم را به  درمانگاه و اورژانس رسانيد تا تحت مداوا قرار گيرد .  در هنگام شكستگي بيني نبايستي  اقدام به جا انداختن بيني كرد بلكه بايستي جلوي خونريزي را گرفت و به پزشك مراجعه كرد ، در صورت كبود شدن  اطراف چشم  بايستي از كمپرس كيسه يخ استفاده كرد. 
هنگاميكه كاراته كا دچار سرگيجه شده است بايستي  او را سريع بر روي زمين خوابانيد و پاهاي او را در سطحي بالاتتر از سرش قرار داد تا خون بهتر به مغزش برسد ، تا اطمينان حاصل نشده است كه مصدوم احيا شده است نبايستي به او اجازه داد تا سرپا بايستد . در هنگام مسابقات اگر كاراته كائي دچار سرگيجه شود و سرگيجه او ناشي از برخورد ضربه باشد بايستي تحت معاينه پزشك قرار گيرد و براي مبارزه مجدد مورد ازمايش قرار گيرد. 
اگر كاراته كا دچار سرگيجه ناشي از كمبود انرژي  قرار گيرد بايستي به وضعيت تغذيه و استراحت او توجه شود . 
گاها ضربه شديد به ناحيه گردن باعث آسيب ديده گي رگهاي سينوسي شده و در جريان خون اختلال بوجود آمده و فرد دچار سرگيجه ميشود.

 

آسيب ديدگي درجه سه ( 3 ) :

 

 

چشم 
چشم ها از يك شرايط امن تري نسبت به ديگر نقاط بدن برخوردار هستند . آسيبهاي چشم اكثر بر اثر ضربه به نواحي اطراف چشمهاست ، كمتر اتفاق ميافتد كه انگشت دست و يا شصت پا  با چشم برخورد كند.  ولي همواره از چشمها بايستي مواظبت كرد  احتمال دارد در هنگام اجراي ضربه گرد و غبار وارد چشمها شود كه در اين هنگام بايستي با آب چشمها را شستشو داد .
در صورتيكه كاراته كائي از لنز چشم استفاده ميكند بايستي به اوگوشت زد كرد كه در هنگام تمرين لنزها را بردارد و در صورتيكه از لنز استفاده ميكند بايستي از كلاه ايمني و و يا عينك ايمني استفاده كند.

 

 

 

 

 همه­ اعصاب از محور ستون فقرات عبور می­کنند. دو گلوگاه گردن (بالای ستون فقرات) و کمر( پایین ستون فقرات) به­ خاطر فشار زیادی که در اثر ضربه­ ای ناگهانی مانند (تصادف – حادثه) و یا حرکات غلط مانند خم کردن بیش از حد گردن و یا خم شدن­های اشتباه، به آن­ها وارد می­شود، دچار آسیب­هایی مثل: ساییدگی، در رفتن و شکستگی، شده و موجب بیماری­های دیسک کمر، آرتوروز گردن و... یا حتا در موارد حاد، قطع نخاع خواهد شد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

وزن سر نسبت به محور گردن بسیار سنگین است. عضلات گردن وظیفه­ نگه­داری و تحمل این وزن زیاد را عهده­ دار هستند. اگر به پشت گردن خودتان دست بکشید، برجستگی مهره­ های گردن را حس خواهید نمود. هرچه حجم توده­ عضلانی گردن بیشتر باشد احتمال آسیب دیدن مهره­ ها کمتر است. برخی از مشاغل، فشار مضاعفی به مهره­ ها وارد می­ سازد. دندان­پزشکان، قلم زنان  کارگران خشک شویی و... در زمره کسانی هستند که آسیب دیدگی مهره­ های گردن از نوع ساییدگی، آرتروز، بین آن­ها بسیار شایع است.

 

 ورزشکاران، نسبت به عدم فشار به مهره­ های گردن در هر شرایطی باید هوشیار باشد. هنگام شنا سر را پایین نیندازد. در اجرای حرکات مختلف ورزشی مراقب گردن باشند. نرمش­های گردن را به آرامی و با تمرکز، صحیح و بدون عجله انجام دهید. اگر سر را به هر دلیلی پایین انداختید فشار زیادی روی مهره­ های گردن­تان وارد می­شود.

 

 

 

 

 

 

 

مثال: وقتی بدون تکیه­ دادن روی صندلی می نشینید، سینه­ خود را بالا بگیرید، بعد از مدتی خسته شده و قوز می­کنید و احساس راحتی به شما دست می­دهد. در حالت اول عضلات فیله و ذوزنقه­ ای پشت کمر درگیرند، در حالت دوم عضلات منبسط شده و همه­ فشار روی ستون فقرات می­ افتد.

 

موقع اجرای تکنیک و حرکات مختلف ورزشی صاف بودن کمر، عدم خم و راست شدن­های بی­مورد و حفظ وضعیت عمودی ستون فقرات بسیار مهم و ضروری است. چرخش بدن در دفاع­ها، ضربه­ ها، ضربات پا و ساباکی­ ها و... عمومیت دارد، ولی در بیشتر این حالت­ها عدم فشار بی­جا، خم و راست کردن، به­ خصوص خم شدن­ های غیراصولی به جلو و عقب، ستون فقرات، نکته­ اصلی و درخور توجه است. اگر عضلات به شکلی اصولی، رشد کرده و تقویت شده باشند، می­توان عقب یک خودرو را به ­راحتی از زمین بلند کرد وگرنه، خم شدن غلط و ناگهانی برای برداشتن خودکاری از روی زمین می­تواند منجر به گرفتگی کمر یا شکستگی آن شود. دارا بودن عضلات سرینی محکم، فیله و عضلات ذوزنقه­ ای حجم و قوی، سلامتی ستون فقرات را، حتا در حادثه­ ای غیرمنتظره به میزان زیادی حفظ می­کنند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

رعایت کردن نکته­ های کوچک و یا رفع عیب­های جزیی در کنار هم و به مرور، موجب پیدا شدن کیفیت مطلوب و کاهش درصد خطا و در نتیجه­ کاهش آسیب می­گردد. حفظ تندرستی بدن اولین قانون در تمرینات کاراته است. چه دارا بودن اندامی ناقص و معیوب، جلوی پیشرفت را خواهد گرفت. اصابت ضربه­ غیراصولی به زانوی پا و تکرار آن، قطعا به آسیب دیدگی شدید مینیسک و کشکک زانو منجر خواهد شد. ترمیم و رفع این نقص نیاز به پزشکی متخصص و هزینه آن سنگین است.

 

 

 

ورزش، قصد ناقص کردن و آسیب رساندن به جسم هنرجو را ندارد. حفظ تندرستی جسمی، تقویت سلامتی، کاهش میزان آسیب­ در اثر حادثه و... تاکید اصلی در بیشتر رشته های ورزشی است. ریشه­ تمرینات بر مبنای قوی کردن جسم، صلابت روح و ذکاوت ذهن استوار می باشد، درنتیجه هرگونه آسیب و نقص وارده به هنرجو یا ورزشکار طی تمرین ناشی از بی­سوادی، کم­ دانشی، بی­ تجربگی و غرور است. ازاین رو فقط به مربی­های باتجربه اعتماد کنید.

 

 

 

 همه­ اعصاب از محور ستون فقرات عبور می­کنند. دو گلوگاه گردن (بالای ستون فقرات) و کمر( پایین ستون فقرات) به­ خاطر فشار زیادی که در اثر ضربه­ ای ناگهانی مانند (تصادف – حادثه) و یا حرکات غلط مانند خم کردن بیش از حد گردن و یا خم شدن­های اشتباه، به آن­ها وارد می­شود، دچار آسیب­هایی مثل: ساییدگی، در رفتن و شکستگی، شده و موجب بیماری­های دیسک کمر، آرتوروز گردن و... یا حتا در موارد حاد، قطع نخاع خواهد شد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

وزن سر نسبت به محور گردن بسیار سنگین است. عضلات گردن وظیفه­ نگه­داری و تحمل این وزن زیاد را عهده­ دار هستند. اگر به پشت گردن خودتان دست بکشید، برجستگی مهره­ های گردن را حس خواهید نمود. هرچه حجم توده­ عضلانی گردن بیشتر باشد احتمال آسیب دیدن مهره­ ها کمتر است. برخی از مشاغل، فشار مضاعفی به مهره­ ها وارد می­ سازد. دندان­پزشکان، قلم زنان  کارگران خشک شویی و... در زمره کسانی هستند که آسیب دیدگی مهره­ های گردن از نوع ساییدگی، آرتروز، بین آن­ها بسیار شایع است.

 

 ورزشکاران، نسبت به عدم فشار به مهره­ های گردن در هر شرایطی باید هوشیار باشد. هنگام شنا سر را پایین نیندازد. در اجرای حرکات مختلف ورزشی مراقب گردن باشند. نرمش­های گردن را به آرامی و با تمرکز، صحیح و بدون عجله انجام دهید. اگر سر را به هر دلیلی پایین انداختید فشار زیادی روی مهره­ های گردن­تان وارد می­شود.

 

 

 

 

 

 

 

مثال: وقتی بدون تکیه­ دادن روی صندلی می نشینید، سینه­ خود را بالا بگیرید، بعد از مدتی خسته شده و قوز می­کنید و احساس راحتی به شما دست می­دهد. در حالت اول عضلات فیله و ذوزنقه­ ای پشت کمر درگیرند، در حالت دوم عضلات منبسط شده و همه­ فشار روی ستون فقرات می­ افتد.

 

موقع اجرای تکنیک و حرکات مختلف ورزشی صاف بودن کمر، عدم خم و راست شدن­های بی­مورد و حفظ وضعیت عمودی ستون فقرات بسیار مهم و ضروری است. چرخش بدن در دفاع­ها، ضربه­ ها، ضربات پا و ساباکی­ ها و... عمومیت دارد، ولی در بیشتر این حالت­ها عدم فشار بی­جا، خم و راست کردن، به­ خصوص خم شدن­ های غیراصولی به جلو و عقب، ستون فقرات، نکته­ اصلی و درخور توجه است. اگر عضلات به شکلی اصولی، رشد کرده و تقویت شده باشند، می­توان عقب یک خودرو را به ­راحتی از زمین بلند کرد وگرنه، خم شدن غلط و ناگهانی برای برداشتن خودکاری از روی زمین می­تواند منجر به گرفتگی کمر یا شکستگی آن شود. دارا بودن عضلات سرینی محکم، فیله و عضلات ذوزنقه­ ای حجم و قوی، سلامتی ستون فقرات را، حتا در حادثه­ ای غیرمنتظره به میزان زیادی حفظ می­کنند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

رعایت کردن نکته­ های کوچک و یا رفع عیب­های جزیی در کنار هم و به مرور، موجب پیدا شدن کیفیت مطلوب و کاهش درصد خطا و در نتیجه­ کاهش آسیب می­گردد. حفظ تندرستی بدن اولین قانون در تمرینات کاراته است. چه دارا بودن اندامی ناقص و معیوب، جلوی پیشرفت را خواهد گرفت. اصابت ضربه­ غیراصولی به زانوی پا و تکرار آن، قطعا به آسیب دیدگی شدید مینیسک و کشکک زانو منجر خواهد شد. ترمیم و رفع این نقص نیاز به پزشکی متخصص و هزینه آن سنگین است.

 

 

 

ورزش، قصد ناقص کردن و آسیب رساندن به جسم هنرجو را ندارد. حفظ تندرستی جسمی، تقویت سلامتی، کاهش میزان آسیب­ در اثر حادثه و... تاکید اصلی در بیشتر رشته های ورزشی است. ریشه­ تمرینات بر مبنای قوی کردن جسم، صلابت روح و ذکاوت ذهن استوار می باشد، درنتیجه هرگونه آسیب و نقص وارده به هنرجو یا ورزشکار طی تمرین ناشی از بی­سوادی، کم­ دانشی، بی­ تجربگی و غرور است. ازاین رو فقط به مربی­های باتجربه اعتماد کنید.

 

 

 

 

 

 

آسم ورزشی دردسر ورزشکاران حرفه ای 

 

آسم انسداد متغیر و برگشت‌پذیر راه‌های هوایی است که با التهاب و افزایش واکنش راه‌های هوایی در مقابل محرک‌ها همراه می‌شود. یکی از چهره‌های بالینی این بیماری، آسم ایجاد شده به‌دنبال فعالیت فیزیکی و ورزش می‌باشد.

 

آسم ناشی از ورزش یکی از شایع‌ترین مشکلات طبی در ورزشکاران است و بسیاری از ورزشکاران حرفه‌ای موفق، مبتلا به آسم یا آسم ورزشی بوده‌اند و مطالعات نشان داده نسبت موفقیت آنها کمتر از افراد غیرمبتلا نمی‌باشد. از طرف دیگر درصد قابل توجهی از ورزشکاران بدون هیچگونه سابقه‌ای از بیماری آسم، در حین فعالیت ورزشی دچار علائم تنفسی شبیه به بیماران آسمی می‌گردند. از آنجا که این اختلال منحصر به مبتلایان آسم نیست و در قسمتی از افراد طبیعی هم مشاهده می‌گردد، بسیاری از پزشکان استفاده از واژة برونکواسپاسم ناشی از ورزش را مناسب‌تر می‌دانند.

 

به‌طور کلی از لحاظ بالینی در 90-50% بیماران مبتلا به آسم، آسم ورزشی دیده می‌شود. ازطرف دیگر 10 تا 20 درصد بیمارانی که آسم ورزشی ثابت شده داشته‌اند، هیچ‌گونه سابقه‌ای از بیماری آسم نمی‌دهند. این شیوع درجمعیت عادی کمتر از افراد ورزشکار می‌باشد. شیوع آسم ورزشی در سایر بیماری‌های آلرژیک بیش از جمعیت عادی می‌باشد.

 

عوامل مؤثر در بروز این بیماری کنترل مناسب آسم، عوامل محیطی مانند آب و هوای سرد، رطوبت کم و استنشاق هوای خشک، ذرات معلق و آلاینده‌های هوا (از جمله SO₂، NO₂ و ازون) می‌باشد. همچنین عوامل روحی مانند خستگی، بیش‌تمرینی (Overtraining) و استرس‌های هیجانی نیز زمینه‌ساز بروز بیماری می‌شود. از فاکتورهای دخیل دیگر نوع ورزش، شدت و مدت ورزش می‌باشد. ورزش‌های هوازی مستمر و طولانی که نیازمند تنفس عمیق و سریع هستند، مانند دو و میدانی، اسکی صحرانوردی و دوچرخه‌سواری جزو ورزش‌های ایجادکننده برونکواسپاسم می‌باشند و فعالیت‌های بی‌هوازی متناوب کمتر باعث ایجاد حملات می‌گردند. همچنین هر چه شدت و مدت ورزش بیشتر باشد، برونکواسپاسم حاصله نیز وخیم‌تر خواهد بود.

 

علائم و سیر بالینی

 

سرفه شایع‌ترین علامت مبتلایان است. خس‌خس سینه، تنفس کوتاه و منقطع، درد و احساس ناراحتی قفسه سینه به هنگام ورزش یا پس از آن و نیز عملکرد ضعیف‌تر نسبت به زمان تمرین از سایر علائم شایع بیماری هستند که با گذشت 8-6 دقیقه از شروع ورزش و گاهی پس از توقف آن ایجاد می‌شوند. از علائم ناشایع آسم ناشی از ورزش، تهوع، درد پهلو، سردرد، ضعف عمومی، احساس ناآماده بودن، فقدان انرژی (به ویژه در کودکان)، خستگی زودرس و سینه صاف کردن‌های مکرر، کرامپ‌های شکمی، درد یا ناراحتی قفسة سینه، کرامپ عضلانی به دنبال ورزش یا احساس عدم آمادگی می‌باشد. کودکان خردسال ممکن است از درد معده شاکی باشند یا از شرکت در بازی شدید امتناع نمایند.

 

چگونه تشخیص دهیم ؟

 

درهر فردی که به دنبال ورزش و فعالیت دچار خس‌خس سینه، تنگی نفس و یا سرفه می‌شود، باید به فکر آسم ناشی از ورزش بود. اما در مواقعی که فرد دارای تظاهرات مبهم می‌باشد، تشخیص قطعی بیماری، با انجام تست عملکرد تنفسی (اسپیرومتری) قبل و بعد از یک فعالیت ورزشی انجام می‌شود.

 

چگونه پیشگیری کنیم ؟

 

پیشگیری از آسم ناشی از ورزش شامل دوبخش غیردارویی و دارویی می‌باشد.

 

پیشگیری غیردارویی

 

 

 

• 1) اجتناب از انجام ورزش، در صورت وجود نشانه‌ها قبل از شروع فعالیت ورزشی
• 
  
  2) انتخاب ورزش مناسب با کمترین احتمال ظهور حملات آسم.
• 
  
  3) اصلاح برنامة ورزشی (تغییر در نوع، شدت و مدت ورزش)
• 
  
  4) گرم کردن به میزان کافی و القاء دوره مقاومت چند دقیقه قبل از شروع فعالیت ورزشی
• 
  
  5) سعی به تنفس با بینی
• 
  
  6) پرهیز از فعالیت ورزشی در شرایط جوی نامتعادل (مانند هوای کمتر از10 درجة سانتی‌گراد و با رطوبت کم) و در هنگام آلودگی هوا و وجود مواد محرک وآلرژن
• 
  
  7) پرهیز از فعالیت ورزشی در زمان ابتلا به عفونت‌های تنفسی و کنترل مشکلات همراه نظیر رینیت آلرژیک
• 
  
  8) پرهیز از موادغذایی خاص (میگو، کرفس، بادام زمینی، سفیدة تخم‌مرغ، بادام، موز و...)
• 
  
  9) استفاده از تجهیزات ورزشی مناسب (مانند ماسک مخصوص)

 

ب) پیشگیری دارویی

 

پیشگیری دارویی با استفاده از داروهای استنشاقی پیش از انجام فعالیت ورزشی صورت می‌پذیرد. برای این منظور بهترین داروها داروهای بتاآگونیست می‌باشد متناسب با مدت ورزش و فاصله باقی‌مانده تا شروع ورزش از داروهای طویل‌الاثر و یا سریع‌الاثر استفاده می‌شود. این داروها هم در درمان و هم جهت پیشگیری مؤثر هستند. از مزایای این داروها استفاده استنشاقی آنها است و استفادة خوراکی از آنها در فعالیت‌های حرفه‌ای ممنوع است.

 

داروهای سریع‌الاثر و کوتاه‌اثر مانند سالبوتامول را می‌توان 15 دقیقه قبل از شروع فعالیت ورزشی استفاده نمود و در صورت بروز علائم نیز قابل ‌استفاده می‌باشند. این داروها برای فعالیت‌های ورزشی به مدت حدود دو ساعت اثر پیشگیرانه دارند، دسته دیگر داروها، داروهای سریع‌الاثر و طویل‌الاثر مانند سالمترول هستند. مدت اثر این دارو 12-10 ساعت می‌باشد. بنابراین در کسانی که زمان شروع فعالیت ورزشی آنان قابل‌پیش‌بینی نمی‌باشد و یا فعالیت ورزشی مداوم به مدت چند ساعت دارند، توصیه می‌شود. این داروها در کودکانی که در فعالیت‌های روزانه خصوصاً در مدرسه فعالیت بدنی مداوم و نسبتاً طولانی دارند و همچنین ورزشکاران شرکت‌کننده در ورزش‌های استقامتی، کاندیداهای خوبی برای دریافت این دارو می‌باشند. داروهای دیراثر و طویل‌الاثر مانند فورمترول بیشتر در ورزشکاران آسمی و کودکان مبتلا به آسم کاربرد داشته و باعث بهبود کیفیت زندگی و فعالیت‌های ورزشی فرد می‌شود.

 

از داروهای مؤثر دیگر در پیشگیری از EIA کرومولین سدیم و ندوکرومیل (Nedocromil) می‌باشند که به صورت استنشاقی مصرف می‌شوند. این داروها بیشتر در افرادی توصیه می‌گردند که درحالت عادی علامتی از بیماری آسم ندارند.

 

در صورت رعایت اصول پیشگیری دارویی وغیردارویی و استفاده از ورزش مناسب، موفقیت پیشگیری از آسم حین ورزش 90% می‌باشد. در صورت عدم موفقیت دراین زمینه، باید دوز داروی مصرفی تعدیل شده و یا تشخیص آسم مجدداً مورد ارزیابی قرار گیرد

 

چه ورزش‌هایی توصیه می‌شوند؟

 

بعضی از ورزش‌ها خطر بالاتری برای ایجاد علائم بیماری ایجاد می‌نمایند و بر این مبنا ورزش‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند:

 

الف) ورزش‌های آسموژنیک: این ورزش‌ها شامل دوی استقامت، دوچرخه‌سواری، بسکتبال، فوتبال آمریکایی، راگبی، هاکی روی یخ، اسکیت روی یخ و اسکی می‌باشند.

 

ب) ورزش‌هایی که با خطر کمتر بروز آسم همراه هستند شامل شنا، شیرجه، دوی سرعت، بوکس، کاراته، تنیس، هندبال، راکت بال، ژیمناستیک، گلف، فوتبال، بیس‌بال، کشتی و واترپلو می‌باشند.

 

ورزش‌های آبی عموماً کمتر آسموژنیک هستند که شاید علت آن استنشاق هوای مرطوب باشد که باعث تحریک کمتر مجاری هوایی فرد مستعد می‌شود. با اینحال کلر استخرها ممکن است به شکل یک محرک شیمیایی برای ایجاد برونکواسپاسم در افراد حساس عمل کند، هر چند که میزان کلرین استخر در محدودة استاندارد بی‌خطر برای شنای تفریحی باشد.

 

ورزش و کنترل آسم

 

کاهش فعالیت فیزیکی در بیماران آسمی (خصوصاً کودکان) شاخص مهم در پیش‌بینی سیر وخامت بیماری می‌باشد. از طرف دیگر غلبه بر علائم آسم حین ورزش یک ضرورت برای موفقیت در درمان آسم می‌باشد. به عبارت دیگر اگر بخواهیم میزان موفقیت درکنترل حملات آسم را بالا ببریم، باید بتوانیم نظر بیمار را برای شرکت وی در فعالیت‌های ورزشی ترغیب نماییم. ورزش هم از طریق ایجاد هماهنگی بین سیستم قلبی عروقی و سیستم حرکتی و هم از طریق رفع اختلالات روانی و ایجاد حس اعتماد به نفس در بیمار باعث کنترل و کاهش حملات آسم خواهد شد. در ضمن فرد بیمار با کسب تجربه موفق در کنترل علائم حین ورزش، نسبت به کنترل بیماری آسم خود نیز امیدوارتر خواهد شد. هر چه شدت بیماری آسم بیشتر باشد، تأثیر ورزش در کنترل آن زیادتر خواهد بود و در بیماران با آسم خفیف تأثیر فعالیت ورزشی در کنترل بیماری در حد افراد سالم می‌باشد.

 

 

 

 

 

 

نقاط حساس و آسیب پذیر بدن انسان
 
برآمدگی بینی:این اصطلاح به منطقه میان ابرو و نقطه امتداد یافته تا سطح چشم اطلاق می شود و این نقطه فوق العاده اهمیت دارد. چرا که اگر ضربه ای محکم به آن اصابت کند ، می تواند از حرکت رو به جلوی شخص جلوگیری نماید. 
بالای گوش:ضربه به این قسمت باعث آسیب پذیری میشودو شخص را از حالت تعادل خارج می نماید.
فک:ضربه به این قسمت باعث آسیب پذیری میشود و اگر شخص در حال دفاع نباشد امکان صدمه دیدن زیاد میباشد.

قسمت زیر بینی: این قسمت در مشت زدن قسمت مهمی است و اگر به آن ضربه برخورد کند باعث جاری شدن اشک و اگر ضربه محکم وارد شود دچار پارگی مویرگ ها و خونریزی میشود.
چانه: اصابت ضربه به این نقطه آسیب جدی را در پی خواهد داشت. آن چنان که بر اثر ضربه شدید ، کل بدن حریف به زمین می افتد. 

کشاله ران:حتی یک ضربه سبک به این قسمت نیز به طور خطرناکی موجب ناتوانی شخص خواهد شد.لذا هنرجو باید آمادگی حفاظت از این قسمت را در خود ایجاد کند. 

سیب آدم: برخورد ضربه به این نقطه ، شخص را از پا در می آورد. بدن، مکانیسم انعطاف پذیری را برای حفاظت از این نقطه به وجود می آورد ، بدین صورت که چانه به طور خودکار پایین می آید و آن را می پوشاند. بنابر این ضربه ای که به این نقطه پرتاب میگردد به احتمال زیاد به چانه برخورد خواهد کرد.

استخوان ترقوه: این استخوان شکننده بوده و به آسانی شکسته میشود و هنرجو باید همواره دقت در مراقبت و حفاظت از آن را به ذهن بسپارد. اگر استخوان تر قوه شکسته شود ، شانه خم میشود.
زیر بغل:عدم حفاظت از بغل ها می تواند منجر به شکست فرد در مسابقه شود. ضربه قوی در مسابقه شود. ضربه قوی به سمت بالا و زیر بغل باعث پارگی زردپی های شانه شده ، به طرز فجیعی موجب از جا در رفتن  استخوان می شود.
این نقطه قسمتی از بدن می باشد که پس از دریافت ضربات متوالی امکان شکسته شدن وجود دارد، و در صورت شکستن دنده ها شکسته و به سمت قلب رفته و نتیجه آن مرگ می باشد.

دنده های آزاد(قابل جا به جایی):دنده های آزادبهدنده های پایینی گفته می شود که بسیار ضریف و شکننده می باشد. اگر این نقطه به وسیله ضربه آسیب ببیند درد تاقت فرسایی برای فرد خواهد داشت.
پشت پا:اگر زرد پی ها به سختی آسیب ببیند کف و قوزک پا هم ضربه خواهد دید، پس این نقطه اهمیت فراوانی دارد.
پایه مخچه:یکی از آسیب پذیر ترین نقاط بدن پایه مخچه می باشد، که اصابت ضربه به آن غش آنی را به دنبال خواهد داشت و در صورت بر خورد ضربات مکرر به این قسمت فرد به اختلالات عصبی و تضعیف بینایی دچار می شود.

کلیه ها: ضربه به کلیه ها بسیار درد ناک می باشد و می تواند سلامت و حیات فرد را به خطر می اندازد.
استخوان دنبالچهوارد آمدن ضربه به این قسمت در ستون پشتی مانع فعالیت شخص خواهد شد.

پاشنه آشیل: این قسمت حتی اگر هم آسیب نبیند ضربه محکم به آن ، بسیار دردناک خواهد بود.
شکم(بطن):این قسمت ، منطقه فوق العاده حساس و آسیب پذیری است ، که اصابت ضربه به آن خطر جدی را به همراه خواهد داشت.